تاثیر زمان پیوند و نوع بستر کالوس زایی بر گیرایی پیوندهای جانبی و زینی در گردوی ایرانی (Juglans regia L.)

این تحقیق به منظور تعیین زمان مناسب برای انجام پیوند و بستر مناسب برای کالوس زایی در پیوند گاه با بهره گیری از روش خواباندن نهال پیوندی در داخل خاک اره مرطوب و گرم در گلخانه های گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران در سال 1379 انجام شد. این تحقیق در قالب دو آزمایش جداگانه انجام شد. در آزمایش اول برای نهال های گردوی ایرانی با قطر بین (3-2 سانتی متر) از روش پیوند جانبی و در آزمایش دوم برای نهال های با قطر بین (2-1) سانتی متر از روش پیوند زینی استفاده شد. عوامل مورد بررسی در این تحقیق شامل زمان پیوند(اول دی ماه و بهمن ماه سال 1379) و نوع بستر (بستر مجهز به سیستم پاگرما و بدون پاگرما) بود. این تحقیق به صورت فاکتوریل درقالب طرح کاملا تصادفی به سه تکرار و تعداد 20 عدد نهال در هر تیمار برای هر تکرار انجام شد.پایه ها نهال های یکساله بذری بودند و پیوندک از یک رقم منتخب در منطقه ضیاآباد قزوین تهیه شده بود. نتایج نشان داد که درآزمایش اول زمان تاثیر بسزایی در گیرایی پیوند جانبی داشته است، به طوری که زمان اول (اول دی ماه) بمراتب نتایج بهتری را نسبت به زمان دوم(اول بهمن ماه ) ایجاد نمود. بستر کالوس زایی در پیوند گاه اختلاف معنی داری را در گیرایی پیوند نداشت. با این حال در این آزمایش بهترین نتیجه با میزان گیرایی 65 درصد در زمان اول با بستر مجهز به سیستم پاگرما حاصل شد. در آزمایش دوم هیچکدام از عوامل مورد بررسی تاثیر معنی داری بر گیرایی پیوند زینی نداشت هر چند که درصد گیرایی در زمان اول بیشتر بود.